۱۳۸۷ بهمن ۱۳, یکشنبه

پاره پوستی
که از زاویه ی بین شعرومرگ
پرسه ی پیرامونش را می نگرد
چون مفهوم شک و انتظار
با قیچی بازوبسته ای که چیزی ناخوش را
در خود می درد
تا در گلویی گره نخورد.
ارسال شده توسط در

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)